ესე "ტალანტის გამრავლება" (გრიგოლ ხანძთელი).

   გრიგოლი იყო კეთილი, დიდსულოვანი და ღვთის რჩეული ადამიანი. ზეცით კაცი, მიწაზე ანგელოზი. იგი ცდილობდა უდაბნოდ გამხდარი ქვეყანა დასახლებულად გადაექცია. ამიტომ მან მონასტრის შენება დაიწყო. გრიგოლმა ააშენა: ხანძთა და შატბერდი. მან იპოვა უეშმაკო, გულით კეთილი ადამიანები. მიიღო ისინი როგორც შვილები, ძმები და მოწაფეები. ასწავლა მათ ნამდვილი ღვთის სიყვარული, საათობით ლოცვა, უფლისა ჩუენისა იესო ქრისტესთვის, ძნელ პირობებში ცხოვრება, სამუდამო სასუფეველში დასამკვიდრებლად. ისინი იყვნენ ბედნიერები, რომ როგორც მარტვილები და მათზე-უფრო მეტად მხნეობდნენ რადგან, მარტვილები მხოლოდ ერთხელ ეწამნენ ისინი კი ყოველ დღე ეწამებოდნენ ქრისტეს სახელისთვის.
 
   გრიგოლ ხანძთელმა საფუძველი ჩაუყარა სამონასტრო ცხოვრებას ტაო-კლარჯეთში, იქ მან ხანძთასა და შატბერდში ააგო მამათა, ხოლო გუნათლესა და მერეში - დედათა სავანეები. დასავლეთ საქართველოში დაარსა უბისის მონასტერი. გრიგოლ ხანძთელის წაბაძვით მისმა მოწაფეებმა იწყეს მონასტრის მშენებლობა: იშხანში, ბარეთელაში, წყაროსთავში, ნეძვში და სხვა.

ემსგავსებოდა გრიგოლი ღმერთს, ხოლო მისი მოწაფეები ემსგავსებოდნენ მას.